Мехурчета в последната кока…
А близост между нас – жестока.
Всичко е струна във мен, ръцете – ваятел.
Изтича гръдта ти от деколтето – предател,
към тези бедра – като изстрел.
Кой каквото ще да си мисли…
Светлосенките бягат, росица роси –
по курса на долара, в среднощно такси.
Но беше ми хубава в тезо декор –
порцеланова крехкост и СПИН – сутеньор.
А близостта между нас бе жестока –
с мехурчета в последната кока…