Медновъглена моя, светла любов,
моя златна вода своенравна…
В жилетка с цвят орехов
и с душа – седемструнна китара.
Кратка балада с име на цвете,
вечност и космос, вяра и храм.
Ах, чаровни са днес плодовете
и макар, че отровни са – ям.
Тъмноезически чувства ме викат
мистични пожари се раждат от тях.
Нито съм Орфей, нито ти Евридика,
но в ада след теб потънах без страх.
Медновъглена моя, светла любов,
моя златна вода безпощадна…
В жилетка с цвят орехов
и с душа – седемструнна китара.